بارسلونا ۳-۱ الچه؛ سختتر از چیزی که بهنظر میرسد
بارسلونا ۳-۱ الچه؛ سختتر از چیزی که بهنظر میرسد
رقابت داغ امباپه، کین و هالند برای کفش طلای اروپا
افشاگری وین رونی؛ یک قدم تا پیوستن به رقیب منچستریونایتد
خلاصه بازی ناتینگهام فارست ۲ - منچستریونایتد ۲؛ لیگ برتر انگلیس ۲۰۲۵/۲۶ - هفته ۱۰ رابی رابینسون، یکی از افسانههای دوران طلایی بدنسازی در دهههای ۷۰ و ۸۰ میلادی، با فیزیکی منحصربهفرد و انحنای چشمنواز عضلاتش به شهرت جهانی رسید. او که با لقب «شاهزاده سیاه» شناخته میشود، رازهای تمرینی خاصی داشت که هنوز هم الهامبخش نسلهای جدید بدنسازان است. در این مطلب، به ۱۰ نکته برتر از سبک تمرینی و فلسفه بدنسازی او میپردازیم.
رابی رابینسون، یکی از افسانههای دوران طلایی بدنسازی در دهههای ۷۰ و ۸۰ میلادی، با فیزیکی منحصربهفرد و انحنای چشمنواز عضلاتش به شهرت جهانی رسید. او که با لقب «شاهزاده سیاه» شناخته میشود، رازهای تمرینی خاصی داشت که هنوز هم الهامبخش نسلهای جدید بدنسازان است. در این مطلب، به ۱۰ نکته برتر از سبک تمرینی و فلسفه بدنسازی او میپردازیم.
به گزارش صبح فوتبالی :
رابی رابینسون یکی از برترین بدنسازان دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی بود. او در فلوریدا بزرگ شد و ابتدا فوتبال دانشگاهی بازی میکرد؛ ورزشی که بعدها مسیرش را به سمت تمرینات قدرتی و در نهایت بدنسازی در ونیز، کالیفرنیا تغییر داد.
به گزارش صبح فوتبالی : «شاهزاده سیاه» همانطور که هوادارانش او را صدا میزدند، خیلی زود در دنیای بدنسازی درخشید. او در سال ۱۹۷۵ عنوان قهرمانی "مستر آمریکا" و در سال ۱۹۷۶ "مستر جهان" را کسب کرد. در مسابقات مستر المپیا نیز در سالهای ۱۹۷۷ و ۱۹۷۸ قهرمان سنگینوزن شد و تنها پشت سر فرانک زِین در جایگاه دوم ایستاد.
رابینسون با قد ۱۷۰ سانتیمتر و وزن حدود ۹۵ کیلوگرم، به خاطر فرم متقارن و عضلات چشمگیرش — بهویژه «وی تیپر» و عضلات پشت فوقالعادهاش — به شهرت جهانی رسید. او تا مدتها بدنساز شماره ۲ جهان شناخته میشد و بسیاری معتقد بودند فقط زمان لازم است تا "شاهزاده"، پادشاه شود.
با این حال، او هیچگاه نتوانست به عنوان مستر المپیا برسد، اما مسیر حرفهایاش را با قدرت ادامه داد و حتی زمانی که بسیاری از همدورههایش بازنشسته شده بودند، هنوز روی صحنه میدرخشید.
در سال ۱۹۸۹ در ۴۲ سالگی در اولین دوره آرنولد کلاسیک شرکت کرد و در ۴۵ سالگی هم دوم شد. پنج سال بعد، در ۱۹۹۴، در ۴۸ سالگی با شکست لو فرینو در افتتاحیه مسابقات مسترز مستر المپیا، عنوان قهرمانی را از آن خود کرد. آخرین حضورش روی صحنه در سال ۲۰۰۱ و در ۵۵ سالگی بود.
به گزارش صبح فوتبالی : امروز، در ۷۹ سالگی، رابی رابینسون همچنان به تمرین در سالن گلدز جیم ونیز ادامه میدهد و فرم بدنی تحسینبرانگیزش را حفظ کرده است. اسطورهای که پس از نیم قرن تمرین و تجربه، همچنان الهامبخش نسلهای جدید بدنسازان است.
«من همیشه بین تمرینات سبک و سنگین جابهجا میشوم. تنوع کلید پیشرفت است. تعداد تکرار، ترتیب حرکات و حتی زمان استراحت بین ستها را تغییر بدهید تا بدنتان هیچوقت به یک ریتم ثابت عادت نکند.»
«راز عضلات دوسر من در ثابت نگهداشتن آرنجهاست. چه در تمرین بارفیکس، چه جلو بازو با میله یا دمبل، نباید آرنج تکان بخورد. همچنین تمرین جلو بازو معکوس را فراموش نکنید، چون برای براکیالیس و ساعد فوقالعاده است.»

«در هر حرکت، اجازه بدهید وزن بهآرامی پایین بیاید. بخش منفی تکرار به اندازه بخش مثبت اهمیت دارد. این تکنیک را از مایک منتزر یاد گرفتم و تفاوت را بهوضوح دیدم.»
«قفسه سینهام را با پرس سینه، پرس بالا سینه و فلای دمبل ساختم. همین حرکات کلاسیک کافیاند، فقط باید ترتیب و شدتشان را تغییر بدهید.»
«برای حرکت جلو بازو شانه، یک صفحه ۴۵ پوندی را با دو دست بگیرید و تا ارتفاع شانه بالا ببرید. بین ۱۰ تا ۲۰ تکرار انجام دهید. تمرینی ساده اما فوقالعاده مؤثر.»

«بدنسازی فقط تمرین نیست، ذهن هم درگیر است. باید خودت را در قالب بدنی که میخواهی ببینی تصور کنی. من همیشه تصویر نهایی بدنم را در ذهن دارم و برای رسیدن به آن تمرین میکنم.»
«حرکت جلو پا و پشت پا را پشتسر هم و بدون استراحت انجام بده. این روش باعث میشود هم چهارسر ران و هم همسترینگ بهشدت درگیر شوند.»
«برای عضلات پشت، روی حرکات کلاسیک تمرکز کن: بارفیکس، پارو با دمبل یا هالتر، و در پایان پولاور با دمبل. این ترکیب همیشه جواب داده است.»

«در باشگاه باید ذهن قویتری از بدن داشته باشی. مثل تمرین کردن با آرنولد یا تام پلاتز — هیچ تسلیمی وجود ندارد. وقتی میگویید ۲۰ تکرار، باید ۲۰ تا را بزنید، بدون بهانه.»
«من معمولاً دو تا سه بار در هفته به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه روی تردمیل راه میروم، یا پلههای سانتا مونیکا را بالا و پایین میدوم. حتی گاهی با دمبل ۵۰ پوندی! کاردیو منظم، بدن را جوان و آماده نگه میدارد.»
به گزارش صبح فوتبالی : رابی رابینسون با بیش از ۵۰ سال تجربه، نمونهای زنده از نظم، پشتکار و عشق به بدنسازی است — مردی که هنوز هم در ۷۹ سالگی، با همان انگیزه سالهای طلایی تمرین میکند.
