یزدان راد؛ پدر بدنسازی ایران و ستون‌های پنهان ورزش حرفه‌ای

به گزارش صبح فوتبالی :

در روزگاری که بدنسازی هنوز به یک ورزش پرطرفدار و نمایش عمومی تبدیل نشده بود، مردانی بودند که با صبر و تمرین مداوم، بدن خود را می‌ساختند. یزدان راد یکی از آن پیشگامان است؛ بدنسازی از نسل قدیم که مسیرش نه با شهرت، بلکه با تعهد، پشتکار و سال‌ها تمرین سخت شکل گرفت.

او وارد دنیای بدنسازی شد زمانی که این ورزش هنوز در ایران شناخته‌شده نبود و تمرین با وزنه بیشتر یک تعهد شخصی محسوب می‌شد تا راهی برای دیده شدن. پیشرفت در آن دوران تنها با استمرار و تمرین مستمر ممکن بود. یزدان راد از همان ابتدا مسیر سخت‌تر را انتخاب کرد؛ نه عجله داشت و نه به دنبال نتیجه کوتاه‌مدت بود. هر جلسه تمرین، گامی دیگر برای ساخت بدنی محکم و متناسب بود.

آغاز راه در سال‌هایی بدون امکانات
یزدان راد در ۲۲ آبان ۱۳۴۲ به دنیا آمد و در طول دوران فعالیت خود، ۴ بار قهرمان آسیا شد، ده دوره قهرمان سنگین‌وزن ایران گردید و ۱۰ سال عضو تیم ملی پرورش اندام بود. او همچنین به عنوان بهترین ورزشکار بدنسازی آسیا شناخته شد و مدتی هم دبیر فدراسیون بدنسازی بود. او در دوره‌ای تمرین می‌کرد که نه شبکه‌های اجتماعی وجود داشت، نه مکمل‌های مدرن و نه مربیان آنلاین؛ سالن‌ها کوچک و کم‌تجهیز بودند و ورزشکاران با حداقل امکانات، حداکثر توان خود را به کار می‌گرفتند.

فلسفه تمرین؛ ساختن بدن، نه نمایش آن
یزدان راد برخلاف بسیاری از هم‌نسلانش، تمرکز اصلی خود را بر کیفیت تمرین‌ها، فرم حرکات و احترام به بدن گذاشته بود. بدنی که او ساخت، نتیجه سال‌ها تلاش، سازگاری تدریجی عضلات و صبر بی‌وقفه بود. برای او، بدنسازی محدود به حجم عضلات نبود؛ بلکه تمرینی برای پرورش نظم، اراده و شخصیت انسانی بود.

حضور بی‌سروصدا اما قابل احترام
او در مسابقات ایران و آسیا، بدون جنجال و حاشیه ظاهر می‌شد. تمرکز او روی مسیر شخصی و عملکرد واقعی بود، نه ظاهر یا شهرت. با گذر زمان، راد به مرجع بدنسازان جوان تبدیل شد؛ نه لزوماً به عنوان مربی رسمی، بلکه به عنوان کسی که تجربه واقعی و ارزشمند داشت و توصیه‌هایش پایه‌ای و ماندگار بودند: عجله نکن، به بدن خود گوش بده و بدان که پیشرفت واقعی نتیجه استمرار است.

بدنسازی به عنوان سبک زندگی
برای یزدان راد، بدنسازی تنها ورزش نبود؛ بخشی از سبک زندگی و چارچوبی برای مواجهه با چالش‌ها و فشارها بود. او باور داشت که بدنسازی قبل از ساخت عضله، شخصیت انسان را شکل می‌دهد؛ شخصیتی که می‌تواند سختی را تحمل کند، شکست را بپذیرد و دوباره ادامه دهد.

میراثی فراتر از مدال‌ها
یزدان راد شاید در دنیای امروز چهره پرزرق‌وبرق شبکه‌های اجتماعی نباشد، اما میراث او در بدنسازی ایران پایدار است. او پایه‌های ورزش را با تعهد و تلاش خاموش بنا کرد و الهام‌بخش نسل‌های بعد شد. وقتی امروز هادی چوپان و بهروز تابانی روی صحنه می‌درخشند، باید یادشان باشد که راهشان را یزدان راد هموار کرده است.

یزدان راد در ۱۴ مهر ۱۴۰۱ در سن ۵۸ سالگی پس از گذراندن یک دوره بیماری قلبی درگذشت، اما نام و یاد او همچنان در حافظه ورزش ایران زنده است؛ نمادی از صبر، نظم و تعهدی که هر ورزشکاری باید از آن الهام بگیرد.