۱۲ تیم اخیر نتوانستند؛ پس چگونه می‌توان جلوی ارلینگ هالند را گرفت؟

به گزارش صبح فوتبالی :

طرفداری | در ۱۲ بازی گذشته، هیچ مربی‌ای نتوانسته راهی برای متوقف‌ کردن ارلینگ هالند پیدا کند؛ مهاجمی که در تمام این دیدارها موفق به گلزنی شده و در مجموع ۲۲ گل برای باشگاه و تیم ملی خود به ثمر رسانده است. پپ گواردیولا، که از همه بیش‌تر با استعداد این مهاجم نروژی آشناست، در پاسخ به این پرسش که چگونه می‌توان هالند را مهار کرد، با شوخی گفت: «چهار مدافع میانی!» حقیقت این است که پاسخ ساده‌ای برای متوقف‌ کردن او وجود ندارد؛ زیرا بسیاری تلاش کرده‌اند و شکست خورده‌اند.

روز یکشنبه، استون ویلا و اونای امری وظیفه خواهند داشت تا راهی برای مهار این ستارهٔ منچسترسیتی پیدا کنند. البته، برای هالند چندان اهمیتی ندارد اگر در بخش زیادی از بازی درگیر نباشد؛ لمس توپ‌هایش اندک اما معمولاً تعیین‌ کننده است. تمرکز اصلی حریفان همیشه بر جلوگیری از رسیدن توپ به اوست، اما با توجه به خلاقیت فراوان بازیکنان سیتی، گفتنش آسان‌تر از انجام‌ دادن آن است.

هالند درون محوطهٔ جریمه زنده می‌شود؛ شمّ موقعیت‌یابی استثنایی و حرکات بدون توپ او، کابوسی برای مدافعان است. در دیدار سه‌ شنبه مقابل ویارئال، او حرکت ریکو لوئیس را پیش‌بینی کرد و پیش از مدافع میانی خود را به توپ رساند تا گل نخست سیتی را در جریان پیروزی ۲-۰ این تیم به ثمر برساند.

زمانی که وولورهمپتون در سپتامبر ۲۰۲۳ با نتیجهٔ ۲-۱ سیتی را شکست داد، توانست هالند را فقط به یک موقعیت محدود کند که همان هم مهار شد. یان برکنال، دستیار وقت مربی در آن بازی، دربارهٔ نحوهٔ مهار او می‌گوید:

    تنها زمانی که موفق شدیم، وقتی بود که کریگ داوسون مأمور یارگیری فیزیکی او در محوطه شد. داوسون واقعاً عالی کار کرد، چون هالند بازیکنی نیست که زیاد با توپ کار کند. او به‌ شکلی باورنکردنی صبور است؛ چون معمولاً مقابل تیم‌هایی بازی می‌کند که با دفاعی فشرده بازی می‌کنند. شاید لمس توپش کم باشد، اما تمرکز و صبرش برای حرکت در محوطهٔ جریمه فوق‌العاده است. برای مقابله با او باید بازیکنی داشته باشید که بتواند آن سطح از تمرکز و فیزیک را در محوطه حفظ کند. 

ماجرا این نیست که هالند از جریان بازی بیرون می‌افتد؛ او همواره در تلاش است مدافعان را درگیر کند و منتظر لحظهٔ مناسب برای ضربه‌ زدن بماند. همین می‌تواند مدافعان را فریب دهد و به آن‌ها احساس برتری کاذب بدهد، تا زمانی که ناگهان ضربهٔ او به گل تبدیل می‌شود. ۱۱ گل او در لیگ برتر تا پیش از این هفته، برابر یا بیش‌تر از کل گل‌های ۱۲ تیم از ۱۹ تیم دیگرِ لیگ بود.

نیکلاس مویساندر، مدافع پیشین وردربرمن که سه بار مقابل هالند بازی کرده است، می‌گوید:

    ما در آماده‌سازی بازی به این نتیجه رسیدیم که هیچکس به‌ تنهایی نمی‌تواند او را متوقف کند؛ بنابراین باید کار گروهی باشد. بخش مهمی از برنامه این بود که همیشه اطراف او تجمع وجود داشته باشد، چه هنگام مالکیت توپ و چه درون محوطه. من در دوران بازی‌ام مقابل بهترین‌های نسل خودم قرار گرفته‌ام: لیونل مسی، کریستیانو رونالدو، زلاتان ابراهیموویچ و روبرت لواندوفسکی. اما باید بگویم هالند تقریباً یک مهاجم بی‌نقص و کامل است. 

یکی از نقش‌های کلیدی هالند این است که در خط حمله بماند تا بتواند ضدحمله‌ها را رهبری کند یا روی پاس‌های بلند فرار کند. او هم در حفظ توپ، و هم در دویدن پشت مدافعان تبحر دارد. مویساندر ادامه می‌دهد:

    مسئله بیشتر بازیخوانی بود؛ اینکه وارد موقعیت تک‌ به‌ تک با او نشوی، چون در آن صورت شانسی نداری. مقابل بازیکنانی در سطح او، حتی نیم‌ ثانیه تأخیر یا کوچک‌ترین اشتباه می‌تواند منجر به گل شود. مقابل او این حس را داری که فکر می‌کنی خوب دفاع کرده‌ای، اما ناگهان می‌بینی یکی یا دو گل زده است. 

به‌عنوان یک مهاجم شمارهٔ ۹، قدرت بدنی و توانایی‌های فیزیکی هالند او را از بقیه متمایز می‌کند؛ شاید یکی از دلایلش همان شیری باشد که در قهوه‌اش می‌ریزد! برابری با عملکرد او تقریباً غیرممکن است. خولیان آلوارز، یکی از بهترین مهاجمان حال حاضر جهان، نتوانست جای او را در ترکیب اصلی سیتی بگیرد و در نهایت مجبور به جدایی شد. در سطح ملی نیز، الکساندر سورلوت و یورگن استراند لارسن از مهاجمان برجستهٔ نروژی هستند، اما نتوانسته‌اند جای او را در تیم ملی بگیرند.

برکنال می‌گوید:

    مهارش خیلی سخت است، اما اگر بتوانی تغذیهٔ توپ به او را قطع کنی، عالی است. نمی‌توانی برایش یارگیری دو نفره در نظر بگیری، چون آن‌وقت فضا برای بقیه باز می‌شود. مشکل اینجاست که او قابلیت‌های زیادی دارد؛ در نبرد هوایی قوی است و با هر دو پا گل می‌زند. 

گل برناردو سیلوا مقابل ویارئال نمونهٔ خوبی از خطر تمرکز بیش‌ از حد روی هالند است؛ هافبک ۱۷۳ سانتی‌متری بدون یار رها شد تا از فاصله‌ای نزدیک به دروازه، با ضربهٔ سر گل بزند.

مدافعان معمولاً سعی می‌کنند با شوخی یا کنایه، تمرکز هالند را بر هم بزنند. اما با پختگی‌ای که حالا این بازیکن پیدا کرده، از این رفتارها به‌ عنوان انگیزه استفاده می‌کند. هر چه رقابت سخت‌تر می‌شود، سطح عملکردش هم بالاتر می‌رود.

مویساندر در پایان می‌گوید:

    او هنگام بازی آن‌قدر متمرکز است که واقعاً نمی‌توان تعادلش را بر هم زد. چند بار سعی کردیم با شوخی‌های درون زمین حواسش را پرت کنیم، اما همه در فضای خوب و محترمانه بود. با این حال باید همه چیز را امتحان کنی؛ مقابل چنین بازیکنانی، باید به دنبال کوچک‌ترین روزنه برای برتری باشی. 

هیچ راه قطعی برای متوقف‌ کردن ارلینگ هالند وجود ندارد. بسیاری تلاش کرده‌اند و ناکام مانده‌اند. و اگر هیچ راهی جواب نداد، شاید بد نباشد یادمان بیاید کریگ داوسون هنوز بازیکن آزاد است.