خاطرات فوتبالی با استیو مک منمن؛ مرد دونده و هافبک خوش تکنیک لیورپول، رئال مادرید و منچستر سیتی

به گزارش صبح فوتبالی :

طرفداری | استیو مک منمن (Steve McManaman) زاده 11 فوریه 1972 در شهر بوتل در لانکشایر انگلستان است. او در پست‌های هافبک راست، هافبک چپ و هافبک نفوذی بازی می‌کرد. استیو از کودکی عاشق فوتبال و دوی صحرانوردی بود و با سرعت بالای خود، رکوردهای جالبی را مسابقات دو، ثبت کرد. او بسیار شیفته باشگاه اورتون بود و با دیدن بازی‌های باب لچفورد و دانکن مکنزی، فوتبال را دنبال می‌کرد. او در مسابقات مدرسه خود در حوالی مرسی‌ساید، برای خود نامی دست و پا کرده بود و پیشنهادات فراوانی به دستش رسید. استیو دوست داشت تا راهی تیم‌های پایه اورتون شده و راه لچفورد، قهرمان کودکی خود را دنبال کند اما با اصرار پدرش، پیشنهاد حضور در لیورپول را که توسط جیم آسپینال، استعدادیاب این باشگاه ارائه شده بود را قبول کرد. او در سال 1990 به تیم اصلی لیورپول، تحت هدایت کنی دالگلیش منتقل شد تا به رویای بازی در بالاترین سطح فوتبال کشورش، دست یابد.

نخستین بازی مک منمن برای تیم اصلی لیورپول، دیدار هفته 17 لیگ برتر انگلستان برابر شفیلد یونایتد بود که او در 10 دقیقه پایانی بازی به زمین فراخوانده شد. او تا پایان نخستین فصل خود در لیورپول، در سه بازی به میدان رفت. او در هفته نخست فصل 92-1991 و دیدار برابر اولدهام اتلتیک، برای نخستین بار در ترکیب ثابت لیورپول قرار گرفت و با حرکات نمایشی خود، هواداران لیورپول را به وجد آورد. او در دومین هفته لیگ، دروازه منچستر سیتی را باز کرد تا نخستین گلش در فوتبال حرفه‌ای را به ثبت برساند. او در ادامه فصل، دروازه چلسی، لوتون، اولدهام و ناتس کانتی را باز کرد تا خود را در ترکیب لیورپولی‌ها اثبات کند. استیو در این فصل به همراه تیمش، قهرمانی جام حذفی را به دست آورد و در راه این مهم، آمار سه گل و سه پاس گل که شامل یک پاس گل در دیدار فینال برابر ساندرلند می‌شد را به ثبت رساند؛ مهم‌ترین لحظه مک منمن در این جام، گل پیروزی‌بخش‌اش در دیدار تکراری مرحله پنجم برابر ایپسویچ بود که لیورپول را به مرحله بعدی رساند. این بازیکن در 19 سالگی، آمار قابل قبول 51 بازی، 11 گل و 9 پاس گل را به ثبت رساند.

مک منمن در فصل 93-1992 به پیشرفت خود ادامه داد و توانست تا با گلزنی برابر اسپارتاک مسکو در جام برندگان اروپا، گلزنی در یک تورنمنت قاره‌ای را تجربه کند. او در لیگ نیز نمایش درخشانی را در هفته 17 برابر کریستال پالاس داشت و موفق به ثبت دو گل و دو پاس گل در این بازی شد. 40 بازی، هفت گل و هفت پاس گل در این فصل استیو به ثبت رسید. او در فصل 94-1993، درگیری عجیبی را در دربی مرسی‌ساید برابر اورتون، با هم‌تیمی خود، بروس گروبلار داشت زیرا این دروازه‌بان اعتقاد داشت که استیو در دفع توپ از بازیکنان حریف، ضعیف عمل کرده است. استیو در 34 بازی این فصل، تنها موفق به ثبت دو گل برابر سوئیندون تاون در یک مسابقه شد و به هشت پاس گل دیگر نیز رسید. فصل 95-1994 این بازیکن، فصلی بسیار موفق برای او بود زیرا حضور روی اوانز بر روی نیمکت سرمربی‌گری لیورپول، او را آزادتر از قبل کرد؛ استیو از آزادی خود در زمین استفاده کرد و با دوندگی بی‌امان خود، مدافعان حریف را به زحمت فراوانی انداخت. مک منمن در این فصل، به همراه تیمش به فینال لیگ کاپ صعود کرد و توانست تا در این دیدار که برابر بولتون برگزار می‌شد، بریس کند؛ لیورپول به لطف بریس مک منمن، قهرمان لیگ کاپ شد تا این دیدار به «فینال مک منمن» معروف شود. او در لیگ برتر این فصل نیز دو بریس برابر کریستال پالاس و شفیلد ونزدی داشت و آمار کلی خود را به 45 بازی، 9 گل و 15 پاس گل رساند. 

این بازیکن، چهار فصل دیگر در لیورپول حضور داشت و توانست تا آمارهای 53 بازی، 10 گل و 19 پاس گل در فصل 96-1995، 51 بازی، 10 گل و 9 پاس گل در فصل 97-1996، 46 بازی، 11 گل و 10 پاس گل در فصل 98-1997 و 31 بازی، پنج گل و هفت پاس گل در فصل 99-1998 را به ثبت برساند. فصل 99-1998 این بازیکن در آنفیلد با حواشی متعددی همراه بود زیرا او برای تمدید قرارداد با لیورپول به توافق نرسید و در سال آخر قراردادش، پیشنهادات فراوانی داشت. مهم‌ترین آفر مک منمن از سوی بارسلونا رسیده بود که بارها برای جذب او در تابستان 1998 و حتی زمستان 1999 تلاش کرد؛ مطابق قانون بوسمن، این بازیکن در ژانویه 1999، می‌توانست تا با باشگاه بعدی خود توافق کرده و قرارداد فصل بعدش را امضا کند. استیو که پیش از فعال‌شدن قانون بوسمن، تماس‌های مکرری را از سوی بارسلونا دریافت کرده بود، پیشنهاد جدیدی را از ایتالیا و یوونتوس نیز دریافت کرد. با همه شرایط، ورود رئال مادرید به این میان با پیشنهاد 60 هزار پوند در هفته، معادلات را عوض کرد تا این بازیکن، با قبول آن، پردرآمدترین فوتبالیست وقت انگلستان شود. او در ژانویه 1999 با رئال مادرید قرارداد بست اما به احترام هواداران لیورپول، از مراسم رسمی و عکس گرفتن با پیراهن این باشگاه، خودداری کرد. این بازیکن کار خود در رئال را در حضور جان توشاک، ستاره سال‌های دور لیورپول شروع کرد و در نخستین گام، درخشش قابل توجهی را در اردوهای پیش فصل داشت.

دیدار هفته نخست لالیگا برابر مایورکا، نخستین نمایش مک منمن در تیم جدیدش بود که با یک پاس گل به فرناندو مورینتس همراه بود. این بازیکن در دو هفته بعدی، موفق به ثبت دو گل نخست خود در فوتبال اسپانیا برابر نومانسیا و اتلتیک بیلبائو شد. او تا پایان فصل لالیگا، تنها در یک مسابقه دیگر برابر راسینگ سانتاندر در هفته 34 گلزنی کرد. او در این فصل به همراه تیمش به فینال لیگ قهرمانان اروپا صعود کرد و در این راه، یک پاس گل در مرحله گروهی برابر المپیاکوس و یک پاس گل در دیدار برگشت یک‌چهارم نهایی برابر منچستر یونایتد، ثبت کرد. او در دیدار فینال برابر والنسیا، با والی زیبای تاریخی‌اش گلزنی کرد تا پس از پیروزی 0-2 رئال، در قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا سهیم باشد. گل زیبای استیو، سال‌ها در تیتراژ برنامه‌های تلویزیونی بود. با وجود عملکرد شایسته در فینال لیگ قهرمانان اروپا، بازی‌های بین‌المللی رئال برای این بازیکن، خاطره بدی نیز داشت؛ او در جام باشگاه‌های جهان، یکی از بازیکنانی بود که در دیدار رده‌بندی آن برابر نکاکسای مکزیک، پنالتی خود را در ضیافت پنالتی‌ها از دست داد و به همراه تیمش، رتبه چهارم این تورنمنت را کسب کرد. 50 بازی، چهار گل و پنج پاس گل در این فصل، برای مک منمن به ثبت رسید. فصل 01-2000 این بازیکن در مادرید، با خبر بدی شروع شد؛ ویسنته دل بوسکه، سرمربی وقت رئال، پس از هزینه‌های هنگفت تیمش در نقل و انتقالات که شامل ورود لوئیس فیگو نیز می‌شد، با سیاست‌های باشگاه متبوعش همسو بود و به مک منمن اطلاع داد که در برنامه‌های او، نقش مهمی ندارد. استیو برخلاف سایر مطرودهای رئال در این فصل، چندان از این جدایی استقبال نکرد و پیشنهادات فراوان خود که از سوی باشگاه‌های انگلیسی و ایتالیایی می‌رسیدند را رد کرد. او پس از نیمکت‌نشینی در مسابقات نخست تیمش، توانست تا آرام آرام نظر دل بوسکه را تغییر داده و با هماهنگی جذابش با روبرتو کارلوس، خود را به ترکیب اصلی، نزدیک و نزدیک‌تر کند. 

استیو در فصل 01-2000، تنها در دو بازی لالیگا برابر رئال سوسیداد و اوویدو گلزنی کرد. او در هفته 25 و دیدار برگشت ال کلاسیکو برابر بارسلونا، عملکرد شایسته‌ای داشت و یک پاس گل را ثبت کرد. قهرمانی لالیگا، حاصل فصلی بود که مک منمن در تمامی رقابت‌های آن، آمار 40 بازی، دو گل و 10 پاس گل را ثبت کرد. استیو در لالیگا، بار دیگر موفق به گلزنی در دو مسابقه شد و این بار، دروازه اسپانیول و ویارئال را باز کرد. با این وجود، عملکرد موفق فصل استیو در لیگ قهرمانان این فصل صورت گرفت که به قهرمانی رئال منتهی شد. او که در مرحله گروهی، دروازه اندرلخت را باز کرده بود، در دیدار رفت مرحله نیمه نهایی که برابر بارسلونا، با حساسیت‌های بسیاری برگزار شد، گل دوم تیمش را با یک ضربه چیپ به ثمر رساند و به تیتر نخست تمامی مطبوعات تبدیل شد. مک منمن که در ال کلاسیکوی حساس نیمه نهایی، فقط 10 دقیقه بازی کرده بود، با گلش روحیه تیم خود را تقویت کرد و در بازی برگشت نیز به مدت 22 دقیقه بازی کرد. او در دیدار فینال برابر لورکوزن نیز به مدت 29 دقیقه بازی کرد و برای دومین بار، قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را تجربه کرد. فصل 03-2002، آخرین فصل همکاری این هافبک انگلیسی با رئال مادرید بود. او در این فصل، موفق به گلزنی برابر آاِک آتن (بریس) در لیگ قهرمانان اروپا، تراسا در جام حذفی و اسپانیول در لالیگا شد و به قهرمانی لالیگا رسید. استیو با آمار 27 بازی، چهار گل و چهار پاس گل، فصل خود را به پایان رسانده بود. کمرنگ بودن نقش مک منمن در ترکیب رئال، بسیار مورد انتقاد رسانه‌های انگلستان قرار داشت و آن‌ها، این بازیکن را به «پول‌دوستی» متهم می‌کردند زیرا اعتقاد داشتند که او می‌بایست به تیمی برود که نقشی کلیدی در آن داشته باشد.

پس از تجربه دو قهرمانی در لالیگا، لیگ قهرمانان اروپا و سوپرکاپ اروپا و یک قهرمانی سوپرکاپ اروپا، خرید دیوید بکام، کاتالیزوری برای مک منمن بود تا به فکر تغییر شرایط فوتبالش باشد. در سال 2003، این بازیکن بالاخره از رئال جدا شد و به جمع هم‌تیمی‌های سابقش همانند نیکولاس آنلکا، رابی فاولر و دیوید جیمز در منچستر سیتی ملحق شد. نخستین بازی مک منمن برای سیتی در هفته پنجم لیگ برتر برابر استون ویلا رقم خورد. او در ادامه فصل، تنها در هفته 25 و دیدار برابر تیم سابقش، با ثبت یک پاس گل، تأثیر مستقیمی بر گل‌های تیمش داشت و فصل را با آمار 30 بازی و یک پاس گل به اتمام رساند. او یک فصل دیگر در سیتی حضور داشت و به آمار 14 بازی رسید. او که در فصل دوم حضورش در منچستر سیتی، درگیر رسوایی‌های اخلاقی شده بود، چندان موثر نشان نداد تا در سال 2005، پس از جدایی از این باشگاه، بازنشستگی خود از میادین فوتبالی را اعلام کند. مک منمن، پس از بازنشستگی، در تلاش بود تا با قرارداد با باشگاه رنجرز هنگ کنگ به مستطیل سبز بازگردد اما مصدومیتش باعث شد تا این معامله ره به جایی نداشته باشد. مک منمن، بازیکنی سخت‌کوش، همه‌کاره، با استعداد، خلاق و با قدرت دریبلینگ جذابی بود که ترجیح می‌داد در پست هافبک مرکزی، بازیساز اصلی تیمش باشد. او پاس‌های کلیدی بسیاری را به هم‌تیمی‌هایش می‌داد و در صورت گلزنی، گل‌های خاطرانگیزی را به ثمر می‌رساند. این بازیکن در دوران حضورش در لیورپول، یکی از اعضای گروه «اسپایس بویز» بود که به بازیکنان خوش‌گذران و اهل مد لیورپول در دهه 90 میلادی گفته می‌شد که با توجه به زندگی تجملاتی خود در نتایج ضعیف تیم‌شان سهیم بودند.

مک منمن، پیش از رسیدن به تیم ملی بزرگسالان انگلستان در تیم‌های ملی زیر 19 سال و زیر 21 سال این کشور حضور داشت. او در سال‌های حضورش در رده‌های ملی پایه، به دلیل لاغری بیش از حد، مورد انتقاد مربیانش قرار داشت. نخستین بازی ملی این بازیکن برای تیم ملی بزرگسالان انگلستان، دیدار برابر نیجریه در سال 1994 بود. او در ادامه، موفق به حضور در لیست نهایی تیم ملی کشورش در یورو 1996 شد. استیو تا مرحله نیمه نهایی این تورنمنت پیش‌روی کرد و در پنج بازی آن به میدان رفت. او در جام جهانی 1998، دوران موفقی را سپری نکرد و از چهار بازی ممکن در تورنمنت، تنها در سومین دیدار مرحله گروهی برابر کلمبیا، به مدت 17 دقیقه بازی کرد. این بازیکن در یورو 2000، تنها در یک مسابقه برابر پرتغال به زمین فرستاده شد و موفق به گلزنی در این مسابقه شد. آخرین مسابقه ملی این بازیکن در سال 2001، برابر تیم ملی یونان رقم خورد. او با نظر اسون گوران اریکسون، سرمربی وقت انگلستان در سال 2002، در لیست نهایی این کشور برای جام جهانی همین سال قرار نگرفت و دیگر در رده ملی دیده نشد. 37 بازی، سه گل و دو پاس گل در کارنامه ملی این بازیکن ثبت شده است. او سه گل ملی خود را برابر لوکزامبورگ (دو گل) و پرتغال تجربه کرده است. او پس از پایان دوران بازی خود به تفسیر و تحلیل فوتبال در شبکه‌های تلویزیونی پرداخته و در رشته مدیریت ورزشی، تحصیل کرده است. مک منمن کتاب زندگی‌نامه خود را با نام مستعارش یعنی «El Macca» در سال 2004 منتشر کرد. او هم‌چنین به علاقه دیرین خود در اسب‌دوانی بهای بیشتری داد و در مسابقات مربوطه حضور یافت.