لیورپول با یک شب اروپایی معروف دیگر در آنفیلد، دوباره جان گرفت

به گزارش صبح فوتبالی :

طرفداری | به هیچ وجه نمی‌توان نادیده گرفت. خیره‌ کننده‌ترین نتیجه شب بود. در تبلت و بدون صدا، چشمی به چهارمین پیروزی خیره‌کننده بایرن مونیخ در برابر قهرمان اروپا در پاریس داشتم. دو گل بازیکن کلمبیایی سابق لیورپول، لوییس دیاز و سپس اخراج او باعث شد تا بایرن مونیخ با ۱۰ بازیکن، شروع بی‌نقص خود در این فصل را حفظ کند.

پاری سن ژرمن ۱-۲ بایرن مونیخ؛ از پای در آوردن قهرمان اروپا با ۱۰ بازیکن

پیروزی سه‌ شنبه شب در پاریس رکورد بایرن مونیخ را برای بیشترین برد متوالی در آغاز فصل، در میان پنج لیگ برتر اروپا به عدد ۱۶ رساند و این تیم تنها تیم شکست‌ناپذیر در میان پنج لیگ برتر اروپا شده است. آن‌ها شروعی ۱۰۰ درصدی در بوندسلیگا داشته‌اند: ۹ پیروزی در ۹ بازی و فقط ۴ گل خورده‌اند و این روند در لیگ قهرمانان ادامه یافت.

فراموش نکنیم این پیروزی مقابل پاری سن ژرمن، قهرمان اروپا، در پاریس و با ۱۰ بازیکن به دست آمد. تیم آلمانی با این برد صدرنشینی این فاز از رقابت را نیز به دست آورد.

دیاز شبی پر فراز و نشیب داشت؛ او با دو گل خود، بایرن را در مسیر پیروزی قرار داد اما درست پیش از پایان نیمه اول، به دلیل یک خطای خشن از پشت روی اشرف حکیمی، از زمین اخراج شد. اما بایرن استوار و بدون نقص از سرمایه‌ی خود دفاع کرد و حریف قدرتمند خود را با ۱۰ بازیکن و با نتیجه‌ی ۲-۱ از پای در آورد.

آن‌ها فصل خود را با یک جام آغاز کردند؛ با پیروزی مقابل اشتوتگارت و فتح سوپرکاپ آلمان در ۱۶ آگوست و از آن زمان دیگر به عقب نگاه نکرده‌اند. تیم ونسان کمپانی اکنون با ۵ امتیاز اختلاف در صدر جدول بوندسلیگا قرار دارد؛ آن‌ها همه ۹ بازی خود را برده‌اند و در این مدت ۳۳ گل زده و فقط ۴ گل خورده‌اند و همچنین چهار پیروزی دیگر در لیگ قهرمانان اروپا و دو پیروزی در جام حذفی آلمان کسب کرده‌اند. لوئیز انریکه، سرمربی پاری سن ژرمن، اعتراف کرد: «یازده به یازده، بی‌ تردید بایرن تیم قوی‌تری بود.»

سرفرصت از بایرن بیشتر حرف خواهیم زد. اما تمرکز و حواس صرفاً صرف بازی لیورپول و مادرید در آنفیلد شده بود.

لیورپول ۱-۰ رئال مادرید؛ برد حیثیتی لیورپول در آنفیلد پرشور

از آن شب‌های معروف اروپایی آنفیلد بود؛ آن‌هایی که بازی را دیدند می‌فهمند از چه صحبت می‌کنم. در مقابل استقبال و شور هواداران، تیم آرنه اسلوت در تمامی سطوح، پر انرژی و متحرک و با انگیزه ظاهر شد و توپ را سریع از لایه‌های دفاعی سفیدپوش مادرید عبور می‌داد. اگر کمی هوشمندانه‌تر در پاس‌های نهایی عمل می‌کردند، شاید زودتر پیش می‌افتادند. ویرتس و محمد صلاح کار را عالی آغاز کردند و مادرید واقعاً به دردسر افتاده بود.

حتی هواداران دو آتشه‌ی مادرید اذعان دارند اگر تیبو کورتوا درون دروازه‌ی رئال مادرید نبود، این بازی می‌توانست کاملاً متفاوت باشد. این اولین بار نبود؛ کورتوا در فینال لیگ قهرمانان ۲۰۲۲ هم در ورزشگاه پاریس، نمایش خیره‌کننده‌ای داشت؛ بهترین بازیکن میدان بود و ۹ مهار حیاتی انجام داد و باعث شد رئال مادرید با نتیجه‌ی ۱-۰ به قهرمانی دست یابد.

مانند فصل گذشته اما، لیورپول در یک بازی نفس‌گیر با نتیجه‌ی ۱-۰ مقابل رئال مادرید به برتری رسید و موقعیت‌های بسیار بیشتری را خلق کرد (xG لیورپول ۲.۶۳ در برابر ۰.۴۵ رئال بود). اما این بار تیم قرمزپوش مرسی ساید سرانجام راهی برای باز کردن دروازه پیدا کرد.

این پیروزی حس بزرگی داشت! لیورپول برد و کاملاً شایسته‌ی آن بود. آن آرامش و تسلطی که عنوان قهرمانی‌شان در انگلستان را برایشان به ارمغان آورد، در تیم دیده می‌شد. شاید این پیام مهمی برای کسانی هم بود که شانسی برای لیورپول در هیچ‌ یک از رقابت‌ها قائل نبودند. باید به آرنه اسلوت و تیمش بابت ارائه‌ی بهترین نمایش فصل‌شان تبریک گفت. حالا بعد از پیروزی مقابل ویلا و مادرید، آن‌ها با اعتماد به نفس بیشتری برای آزمون بعدی بزرگ خود مقابل سیتی گواردیولا و هالند به اتحاد خواهند رفت.

بیرون از آنفیلد، آتش‌بازی‌ها در باران شدید جرقه زدند و خاموش شدند. داخل آنفیلد اما، جایی بود برای درخشش موشک‌ها و انفجار بمب‌ها در هوا. جایی بود پر از فریاد و هیجان و شعار برای «استیو هایوی و آن نفوذها در جناحین» و برای کانر برَدلی، قهرمانان قدیم و جدید. همه چیز احساسی بود و نفس‌گیر.

و وقتی همه چیز به پایان رسید و رئال مادریدِ قدرتمند شکست خورد و این ورزشگاه قدیمی یک‌بار دیگر نمایش پرشوری را در شبی خاطره‌انگیز اروپایی زیر نورافکن‌ها به اجرا گذاشت، فصل لیورپول ناگهان دوباره جان گرفت؛ زنده و لبریز و آکنده به امید، فرصت و بلندپروازی و آرزوهای بزرگ.

ضربه سر سنگین و محکم از الکسیس مک‌ آلیستر مثل گلوله‌ای از بالای سر تیبو کورتوا با سرعت و قدرت عبور کرد، طوری که حتی فرصت خم شدن هم نداشت. این گل، پایانی شایسته برای نمایشی از لیورپول بود که یادآور دوران بازی‌های سرعتی و بی‌امان دوران یورگن کلوپ بود.

بازگشت جود بلینگام به خاک انگلیس خوشایند نبود؛ او خطایی انجام داد که منجر به گل مک‌ آلیستر شد و بیشتر شب را در سایه‌ی بازیکن آرژانتینی و همچنین رایان خرافنبرخ، بهترین بازیکن زمین، سپری کرد.

بلینگام بازی بی‌نقص و قاطعی که دوست داشت قبل از اعلام لیست تیم ملی انگلیس به رخ توماس توخل و هواداران این تیم بکشد را به هیچ وجه نداشت؛ لیستی که قرار است در روز جمعه اعلام شود. شایستگی و سابقه‌ی بلینگام نشان می‌دهد باید در تیم باشد، اما این موضوع با توجه به رابطه‌ی پرتنش میان او و توخل پیچیده‌تر شده است.

البته بلینگام تنها نبود. امباپه مانند سال گذشته بازی درخشانی نداشت و البته شب خوبی هم برای وینیسیوس جونیور در مصاف با کانر بردلی، مدافع راست لیورپول، نبود. این پسر جوان بارها و بارها و بارها او را تحت انقیاد کامل خود در آورد. همچنین برای اسطوره‌های سابق هم شب خوبی نبود؛ ژابی آلونسو، بازیکن سابق تیم که در نقش مربی رئال در کنار زمین کارت زرد گرفت و ترنت الکساندر آرنولد که در دقایق پایانی وارد زمین شد و با ناخرسندی برخی از طرفداران لیورپول روبرو شد؛ هیچ‌ یک از آن‌ها در برابر نمایش پرغرور و پر انرژی لیورپول، فرصت خودنمایی پیدا نکردند!

این شب متعلق به لیورپول بود؛ شبی که آن‌ها مشکلات اخیر خود را پشت سر گذاشتند. دیگر اثری از چهار شکست متوالی در لیگ برتر یا خبری از آسیب‌پذیری ناگهانی آن‌ها دیده نمی‌شد.

این پیروزی ممکن است خط بطلانی بر آن مشکلات اخیر بکشد و مسلم است که روحیه‌ی آن‌ها را برای بازی یکشنبه مقابل منچسترسیتی در استادیوم اتحاد تقویت خواهد کرد؛ نبردی دیگر میان غول‌هایی که دنبال شکار آرسنال در صدر جدول لیگ برتر هستند.

پیش از این بازی، لیورپول تنها یکی از ۹ دیدار اخیرش با رئال مادرید را برده بود و به نظر می‌رسید که این بازی برای قرمزها از اهمیت بیشتری برخوردار است.

ورود الکساندر آرنولد که به جای آردا گولر ضعیف وارد زمین شد، با یک صدای کرکننده‌ی هو کردن تماشاگران روبرو شد و هم‌زمان نام بازیکنانی که به باشگاه وفادار مانده بودند، سر داده شد. نام استیون جرارد به طور ویژه و پررنگ میان شعارها شنیده می‌شد.

ساختار بازی با تنش زیادی همراه بود، به‌ ویژه به دلیل بازگشت ترنت الکساندر آرنولد؛ نقاشی دیواری نزدیک استادیوم که افتخارات او و ریشه‌های محلی‌اش را نشان می‌داد، پیش از بازی تخریب شد؛ روی آن نوشته شده بود: «خداحافظ، موش!»

در داخل ورزشگاه، الکساندر آرنولد به مدت ۸۰ دقیقه روی نیمکت بود و بنابراین فرصت چندانی برای هو کردن او وجود نداشت. در عوض، هواداران لیورپول نام جانشین او، کانر برَدلی، را با شور فراوان فریاد زدند؛ پیامی بود پرمعنا.

برای دیگر بازیکنان لیورپول هم شب بزرگی بود. این موضوع عجیب است که انتخاب بازیکنی به استعداد فلوریان ویرتس که با ۱۱۶ میلیون پوند در تابستان به تیم ملحق شد، به ‌عنوان یک ریسک تعبیر شود.

فلوریان ویرتس آخر هفته‌ی گذشته زمانی که لیورپول بالاخره توانست روحیه و انگیزه‌ی خود را با پیروزی برابر استون ویلا بازیابد، از ترکیب اصلی تیم کنار گذاشته شد. اما آرنه اسلوت در تنها تغییر نسبت به ترکیب آن بازی، او را به جای کودی خاکپو انتخاب کرد.

ویرتس بی‌شک بازیکن فوق‌العاده‌ای است، اما در کنار آمدن با قدرت فیزیکی و فشار بی‌وقفه‌ی لیگ برتر مشکل داشته است و شاید به همین خاطر اسلوت احساس کرده بود که ریتم مسابقه‌ای در لیگ قهرمانان برابر رئال مادرید می‌تواند لحظه‌ی خوبی برای نمایش استعدادهای او باشد.

در هیاهوی آنفیلد، لیورپول اولین موقعیت را خلق کرد. ویرتس، دین هاوسن را نزدیک خط دروازه‌ی رئال کنار زد و توپ را به دومینیک سوبوسلای پاس داد. سوبوسلای هم توپ را عالی به مسیر الکسیس مک‌ آلیستر رساند، اما مک‌ آلیستر به عقب خم شد و شوتش را از بالای دروازه بیرون زد. او از دست خودش عصبانی بود چون می‌دانست فرصت خوبی را از دست داده است.

چند دقیقه بعد، بلینگام نیز پاس مشابهی را به کیلیان امباپه رساند و امباپه هم دقیقاً همان اشتباه مک‌ آلیستر را تکرار کرد و توپ را از همان فاصله به بالای دروازه فرستاد. او هم با عصبانیت، دست‌هایش را به هم کوبید.

بار دیگر ویرتس از سمت راست پاس تراز و کاملی به سوبوسلای داد. او در موقعیت تک به تک با شلیک خود تلاش کرد توپ را از بالای بدن کورتوا بلند کند، اما کورتوا به سرعت شیرجه زد و شوت را با پای خود مسدود کرد. این اولین بار نبود که نجات‌بخش سفیدپوشان در این دیدار می‌شد.

کورتوا، دروازه‌بان فوق‌العاده‌ای است که پیش از این هم بارها لیورپول را ناکام گذاشته بود؛ در فینال ۲۲-۲۰۲۱ لیگ قهرمانان اروپا بی‌همتا بود و همان عملکرد فوق‌العاده را در نیمه اول این بازی هم تکرار کرد: یک بار با واکنش یک‌ دستی شوت دومینیک سوبوسلای را مهار کرد و سپس شوت مک‌ آلیستر را دفع کرد.

پنج دقیقه بعد لیورپول فکر کرد پنالتی گرفته است؛ زمانی که شوت سوبوسلای به اورلین شوامنی برخورد کرد؛ شوامنی در فاصله‌ای نزدیک خود را مقابل توپ انداخت و توپ به بازوی آویزان او برخورد کرد. تکرار صحنه نشان داد که برخورد داخل محوطه بوده اما داور با راهنمایی VAR و تماشای تصاویر اعلام کرد که این صحنه پنالتی نیست.

در واپسین دقایق نیمه اول، بلینگام که بازی خوبی داشت اما هنوز خودنمایی نکرده بود، در محوطه‌ی لیورپول رو به روی ابراهیما کوناته قرار گرفت، توپ را از او عبور داد و با پای چپ شوت محکمی زد. این بار نوبت درخشش مامارداشویلی بود که ضربه را با پا دفع کرد.

نیمه دوم نیز مانند نیمه اول با درخشش کورتوا شروع شد؛ ابتدا با یک واکنش عالی ضربه سر ویرجیل فن‌ دایک را به کرنر زد و متعاقب آن با واکنش مشابهی، ضربه سر هوگو اکیتیکه را دفع کرد. شاید اگر این دروازه‌بان غول‌پیکر و برجسته درون دروازه نبود، نتیجه کاملاً فرق داشت!

بلینگام با تمام تلاش خود سعی می‌کرد تأثیر خاصی روی بازی بگذارد اما در دقیقه ۶۰ خطایی انجام داد که منجر به گل اول لیورپول شد. او مثل اغلب دقایق بازی، به دنبال رایان خرافنبرخ می‌دوید و نهایتاً او را در لبۀ خط محوطه‌ی جریمه سرنگون کرد. برای این خطا یک کارت زرد هم گرفت.

سوبوسلای ضربه آزاد را با سرعت و دقت به داخل محوطه ارسال کرد. مک‌ آلیستر با فرار به سمت توپ و ضربه سری محکم از فاصله‌ی شش متری، آن را وارد دروازه کرد. این بار حتی کورتوای عالی هم نتوانست مانع او شود.

برد حیثیتی لیورپول، روحیه و اعتماد تیم را بازگرداند و اوضاع این تیم را در جدول لیگ قهرمانان سر و سامان داد. مبارزات، بی‌امان و پیاپی از راه می‌رسند و اینک در پایان هفته مردان مرسی ساید می‌روند تا با هالند آماده و سیتی گواردیولا دست و پنجه نرم کنند.