
به گزارش صبح فوتبالی :
ژانا، دختر لوئیس انریکه، تنها ۹ سال داشت که پزشکان بیماری نادری به نام استئوسارکوم – نوعی سرطان استخوان – را در او تشخیص دادند. در آن زمان، لوئیس انریکه سرمربی تیم ملی اسپانیا بود، اما با مشخص شدن شدت بیماری دخترش، تصمیم گرفت از سمت خود کنارهگیری کند. ژانا به مدت پنج ماه در یکی از بیمارستانهای کودکان بارسلونا بستری بود؛ لحظات پایانی عمرش را اما در خانه و در کنار اعضای خانوادهاش گذراند. انریکه در مستندی که اخیراً درباره زندگی شخصیاش منتشر شده، میگوید: «آن لحظات، خیلی سخت اما در عین حال عمیق و احساسی و صمیمی بودند».
لوئیس همچنین در توصیف شخصیت ژانا و شادی خاصی که به زندگی او و بسیاری دیگر بخشیده بود، صحبت میکند. نکته جالب توجه این است که در تمام روایتهای او، اثری از خشم یا تلخی دیده نمیشود؛ احساسی که شاید در چنین شرایطی چندان دور از ذهن نباشد. اما لوئیس انریکه یک تصویر آرامشبخش از خودش ارائه میکند که هم تحسینبرانگیز است و هم تأثیرگذار.
انریکه در این باره میگوید: «منفیترین تجربههای زندگی، بیشترین درسها را به ما میدهند. ممکن است بعضیها بگویند، ولی دختر کوچکت، دختر نازت در ۹ سالگی از دنیا رفت… اما دخترم ۹ سال فوقالعاده با ما زندگی کرد. هزاران خاطره از او داریم. شما ممکن است بپرسید که خودم را خوششانس میدانم یا بدشانس. من خودم را خوششانس میدانم. خیلی خوششانس».
شش سال پس از درگذشت ژانا، لوئیس انریکه هنوز با یاد و خاطره دخترش زندگی میکند. لوئیس پس از درگذشت دختر کوچکش در شبکههای اجتماعی نوشت: «تو ستارهای خواهی بود که مسیر خانوادهمان را روشن میکنی». وی همچنین در مراسم مربوط به تاسیس بنیاد خیریه Fundacion Xana گفت: «انرژی او همچنان با ماست». لوئیس انریکه حتی در مستندی که درباره زندگیاش ساخته شده صریحتر میگوید: «ژانا هنوز ما را نگاه میکند».
ده سال از روزی که همراه با ژانا، دخترش، پیروزی تاریخی بارسلونا را در برلین جشن گرفتند، گذشته است؛ عجیب نیست که این خاطره این روزها دوباره ذهن انریکه را درگیر کرده باشد. او در کنفرانس خبری پیش از بازی لیگ مقابل لانس در ژانویه گفته بود: «خاطره فوقالعادهای است. یک عکس شگفتانگیز از او دارم که در حال کاشتن پرچم بارسلونا روی زمین چمن است… میخواهم همین کار را با پرچم پاری سن ژرمن انجام دهم. دخترم از نظر فیزیکی کنارم نخواهد بود، اما از نظر روحی همراه من است و این برایم خیلی اهمیت دارد».
«انگیزه دارم که به مسیرم ادامه دهم و با هر چیزی که زندگی سر راهم میگذارد، روبهرو شوم».