طعنه چالهان اوعلو به لائوتارو مارتینز: کاپیتان واقعی تعریف دیگری دارد!

به گزارش صبح فوتبالی :

پس از حمله لائوتارو مارتینز به هاکان چالهان اوعلو و در ادامه اظهارات جنجالی جوزپه ماروتا، نوبت به پاسخ هاکان چالهان اوعلو رسید.

پس از حذف اینتر از جام جهانی باشگاه‌ها در برابر فلومیننزه، فضای این باشگاه ایتالیایی به یک‌باره به تنشی آشکار میان ستاره‌های اصلی تیم بدل شد. لائوتارو مارتینز، کاپیتان نراتزوری، بلافاصله پس از بازی با سخنانی تند لب به انتقاد گشود که طبق گفته‌های مدیرعامل باشگاه، جوزپه ماروتا، مستقیماً هاکان چالهان‌اوغلو را هدف قرار داده بود. ماروتا در صحبت‌های خود از موضع‌گیری مارتینز حمایت کرد و آن را «سخنان یک کاپیتان واقعی» خواند، در حالی که تلویحاً تأکید کرد بازیکنانی که دیگر تمایلی به ماندن ندارند می‌توانند به راحتی راه خروج را انتخاب کنند.

اما هاکان چالهان‌اوغلو سکوت نکرد. ظهر امروز، هافبک ترک‌تبار اینتر با انتشار پیامی صریح و احساسی در صفحه اینستاگرام خود، به انتقادات پاسخ داد و از ریشه‌های ماجرا پرده برداشت.

پاسخ هاکان چالهان اوعلو به لائوتارو مارتینز

بعد از مصدومیتم در فینال لیگ قهرمانان اروپا، با وجود شرایط جسمانی، تصمیم گرفتیم که همراه تیم به ایالات متحده سفر کنم. بودن در کنار تیم، حتی وقتی نمی‌توانستم بازی کنم، برای من اهمیت داشت. می‌خواستم کنار گروه باشم و حمایتم را نشان دهم.

متأسفانه، در یکی از تمرینات در آمریکا، دوباره دچار مصدومیت شدم؛ این بار در ناحیه‌ای متفاوت. تشخیص پزشکان واضح بود: پارگی عضلانی. به همین دلیل نتوانستم در این رقابت‌ها بازی کنم. ماجرا چیز دیگری نیست. هیچ پشت‌پرده‌ای وجود ندارد.

دیشب (مقابل فلومیننزه) شکست خوردیم و این دردناک بود. این باخت را نه فقط به‌عنوان یک بازیکن، بلکه به‌عنوان فردی که واقعاً برای این تیم اهمیت قائل است، با غم تجربه کردم. با اینکه مصدوم بودم، بلافاصله بعد از سوت پایان بازی، با چند نفر از هم‌تیمی‌هایم تماس گرفتم تا حمایت خود را نشان دهم. چون وقتی واقعاً برای چیزی اهمیت قائلی، این‌گونه رفتار می‌کنی.

اما چیزی که بیش از همه من را تحت تأثیر قرار داد، حرف‌هایی بود که بعد از بازی زده شد. حرف‌هایی تند. حرف‌هایی که باعث تفرقه می‌شوند، نه اتحاد. در تمام دوران حرفه‌ای‌ام هرگز دنبال بهانه نبوده‌ام. همیشه مسئولیت را پذیرفته‌ام. حتی با درد بازی کرده‌ام. و در زمان‌های دشوار، همیشه تلاش کرده‌ام که یک نقطه اتکا باشم؛ نه با حرف، بلکه با عمل.

به هر نظری احترام می‌گذارم؛ چه نظر یک هم‌تیمی، چه نظر رئیس باشگاه. اما احترام نباید یک‌طرفه باشد. من همیشه احترام گذاشته‌ام، چه درون زمین و چه بیرون آن. باور دارم که چه در فوتبال و چه در زندگی، قدرت واقعی در توانایی احترام گذاشتن، مخصوصاً در لحظات حساس، نهفته است.

هرگز به این پیراهن خیانت نکرده‌ام. هرگز نگفته‌ام که از بودن در اینتر ناراضی‌ام. در گذشته پیشنهاداتی داشته‌ام، حتی پیشنهاداتی بسیار مهم، اما تصمیم گرفتم بمانم. چون می‌دانم این پیراهن برایم چه معنایی دارد. فکر می‌کردم انتخاب‌هایم به‌تنهایی گویای وفاداری‌ام هستند.

افتخار داشتم که کاپیتان تیم ملی‌ام باشم. و در آن‌جا یاد گرفتم که کاپیتان واقعی کسی است که کنار هم‌تیمی‌هایش می‌ماند، نه کسی که به‌دنبال مقصر می‌گردد وقتی پیدا کردنش آسان‌تر است. عاشق این ورزش هستم. عاشق این باشگاه هستم. و عاشق این رنگ‌ها هستم؛ رنگ‌هایی که هر روز همه‌ توانم را برای‌شان گذاشته‌ام. آینده؟ خواهیم دید. اما تاریخ همیشه کسانی را به یاد خواهد داشت که سر پا ماندند؛ نه کسانی را که صدای بلندتری داشتند.