آویزانی متقابل نتانیاهو و براندازان

به گزارش صبح فوتبالی :

سال 1401 این گزاره را بار‌ها شنیدید و در مواردی هم دیدید که تلاش رسانه‌های غربی برای تفکیک مفهوم ایران از جمهوری اسلامی صرفاً دروغی است که در پس آن پروژه‌های تجزیه‌طلبی و امنیتی علیه مردم ایران راحت‌تر جلو برود. در نیمه دوم 1403 دیگر حاجت به بیان هم نیست که پهپاد‌ها، موشک‌ها و جنگنده‌های رژیم صهیونیستی هنوز آنقدر فلسفه سیاسی نیاموخته‌اند که وقتی به سمت هدف انسانی حرکت می‌کنند سریعاً او را تفتیش عقاید کرده و با فهم تعلق خاطر نداشتن هدف مذکور به جمهوری اسلامی از کشتن او صرف‌نظر کنند. تنوع طبقه اجتماعی شهدای دو روز گذشته نیز که عکس‌های آنها این روز‌ها وایرال می‌شود این مدعا را ثابت می‌کند.

حقیقت مشهود این است که رژیم صهیونیستی به مقابله با ایران با تمام تعاریف متکثری که از آن می‌شود برخاسته است. بنابراین طبیعی است که وقتی نتانیاهو مسرور از کودک‌کشی سحرگاه جمعه توییتی به زبان فارسی‌ زده و مردم ایران را به تکمیل عملیات علیه خودشان فرامی‌خواند چیزی جز انبوه کلمات رکیک که برای او کاملاً سزاست نه ناسزا، نصیبش نشود. کلماتی که معنای عملیاتی همان را موشک‌های بالستیک ایران به صورت پی‌درپی روی دیوار‌های تل‌آویو و حیفا و سرزمین‌های اشغالی شمالی و جنوبی نوشتند تا به این ترتیب خطای تحلیلی در مورد فضای اجتماعی و قدرت نظامی ایران به بی‌بی و دار و دسته کودک‌کش او گوشزد شود، خطایی که بعید است «ترامپ قمارباز» و شاگرد همیشه بازنده‌اش در بازی جدیدی که شروع کرده‌اند از آن عبرت بگیرند. 

بفرمایید آزادی

اینکه نخست‌وزیر اسرائیل پس از عملیات نظامی مدعی «ضعف ایران» شده و به منادیان ضد زن، دشمن زندگی و گروگان‌گیران آزادی فراخوان همکاری می‌دهد و از آن‌ها می‌خواهد به پشتوانه این جمله که «اسرائیل در کنار آن‌ها است» در مقابل کشورشان بایستند، نشان می‌دهد رژیم صهیونیستی با وجود شکست‌های متعدد طراحی‌هایش در برهم زدن خیابان‌های ایران هنوز در فهم فضای اجتماعی ایران و نسبت این فضای اجتماعی با مفهوم «وطن» به بلوغ حداقلی نرسیده است. برخلاف تصور نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که در همان ساعات اولیه عملیات سراسیمه سرزمین‌های اشغالی را ترک کرد، مطالبه فعلی مردم ایران از هر طیفی واکنش متقابل و بازدارنده از جانب ایران است که این امر برخلاف هدف نتانیاهو اتفاقاً دستگاه نظامی را به واکنش‌های قاطع‌تر هدایت کرده و نتیجه‌ای کاملاً معکوس برای اسرائیل حاصل می‌کند.

اگرچه بعضی افراد همچون حسین رونقی که پیش از این دروغ‌هایش در مورد اعتصاب غذا و شکسته شدن پاهایش در زندان با واکنش کاربران مواجه شده بود و نیز اپوزیسیون خارج‌نشین همچون مسیح علی‌نژاد و حامد اسماعیلیون با رویکرد رژیم صهیونیستی همراهی کردند اما برخی دیگر از چهره‌های رسانه‌ای که منتقدان صریح سیاست‌های دستگاه حکمرانی محسوب می‌شوند در این تقابل بر حمایت از ایران تأکید کردند تا رژیم صهیونیستی به غیر از همان بدنه سمپاتی که با صرف هزینه برای تأمین فاند‌های مالی جذب کرده حمایت اجتماعی دیگری در فضای مملو از همدلی فعلی ایران کاسب نشود. 

فقط تا همین‌جا بلد بودید؟ 

خطای دوم نتانیاهو تلقی از ضعف ایران در میدان است. این خطا باعث شد تا رژیم صهیونیستی از درک ابعاد پاسخ نظامی ایران عاجز مانده و وقتی شدت تخریب‌های موشک‌های ایران را می‌بیند در تحیر فرو برود. شهردار ریشون لتسیون واقع در جنوب تل‌آویو در سرزمین‌های اشغالی روز شنبه در پیامی تصویری در واکنش به عملیات وعده صادق3 که جمعه شب آغاز و تا سحرگاه شنبه به طول انجامید، گفت: «این یک صبح سخت و بسیار بسیار دردناک است. همه‌چیز دیده بودم اما ویرانی و خرابی اینچنینی ندیده بودم؛ صحنه‌ها بسیار دردناک هستند.»

همزمان با دعوت نخست‌وزیر اسرائیل به ایجاد آشوب در ایران با شعار جعلی «زن، زندگی، آزادی» یک اکانت توییتری منتسب به رژیم صهیونیستی با به کار بردن این عبارت که «اسرائیل سهم خودش را انجام داد» قومیت‌های مختلف را دعوت کرده تا در کنار سلطنت‌طلبان به تقابل با کشورشان بپردازند. این دعوتنامه کاملاً همسو با مطالبه‌ای است که چهره‌های مشهور اپوزیسیون ساکن خارج از کشور در ایام آشوب‌های 1401 از دولت‌های غربی مطالبه آن را داشتند اما وقتی از تقابل مستقیم دولت‌های اروپا و آمریکا با ایران ناامید شدند  به سراغ خود نتانیاهو رفتند و حتی رضا پهلوی در حاشیه یک همایش در تل‌آویو با نخست‌وزیر اسرائیل دیدار کرد. چنین مطالبه‌ای بی‌برنامه بودن دو طرف را در طراحی‌های ضد‌ایرانی‌شان کاملاً نشان می‌داد.

اپوزیسیون که در ایام 1401 با شعار براندازی در اروپا و آمریکا دوره‌گردی و کاسبی می‌کرد پس از شکست ایده براندازی برای آنکه خیال‌پردازی‌های توییتری‌شان در مورد خروج مقامات ایران از کشور و فتح شهر‌های مختلف را لاپوشانی کنند تقصیر را به گردن دولت‌های غربی انداختند که چرا دامنه حمایت‌هایشان از اپوزیسیون را به فاز نظامی نکشیدند. اینکه رژیم صهیونیستی نیز پس از آغاز کردن یک جنگ همه‌جانبه با ایران اکنون دست به دامن اپوزیسیون شده این پیام را می‌دهد که این رژیم در بعد نظامی طراحی ناقصی داشته و اکنون برای مهار واکنش ایران دست به دامن اپوزیسیونی شده است که پیش از این پوشالی بودن ادعا‌هایشان اسباب تمسخر آن‌ها را فراهم کرده بود و خودشان برای تکمیل پروژه‌شان آویزان دولت‌های مختلف بودند. 

پلن B سوخت

دلیل دیگری که نشان می‌دهد پناه بردن نتانیاهو به اپوزیسیون یک مطالبه شکست خورده است این است که این رژیم و همکاران برانداز آن در چندماه اخیر تمام تلاش خود را به کار گرفته بودند تا با استفاده از فضای رسانه‌ای پیرامون انفجار بندر شهید رجایی و دامن زدن به اعتصابات معیشتی اصناف مختلف زمینه آشوب داخلی در ایران را فراهم کنند. مراجعه به صفحات مجازی اینترنشنال و مرور اخبار ایام اعتصابات کامیون‌داران نشان می‌دهد که این شبکه نزدیک به نیمی از محتوای روزانه خود را به این موضوع اختصاص داده بود. اما درنهایت با تدبیر کشور در مواجهه با مطالبات معیشتی و دستگیری عوامل برهم زننده امنیت این پروژه به شکست انجامید. در ادامه عوامل برانداز وابسته به رژیم صهیونیستی سعی کردند تا با عملیات رسانه‌ای روی ماجرای قتل الهه حسین‌نژاد توسط یک راننده این موضوع جنایی را تبدیل به دستاویزی برای دوقطبی امنیتی و آشوب در کشور کنند که این موضوع نیز درنهایت نتوانست بدنه اجتماعی را به نفع اسرائیل به خیابان بکشاند.

نتانیاهو در ویدئوی تبلیغاتی که پس از جنایات سحرگاه جمعه منتشر کرد مدعی شد تاریخ حمله این رژیم به ایران در پایان ماه‌ آوریل بود اما به دلایلی به تعویق افتاد. این ادعا از سویی با اظهارات تهدید‌آمیز پیشین ترامپ همراه است که خطاب به ایران گفته بود «60 روز برای به نتیجه رسیدن مذاکرات فرصت است.» انجام عملیات اسرائیل درست در شصتمین روز پس از آغاز دور اول مذاکرات با آمریکا هماهنگی دولت ترامپ در اقدام نظامی علیه ایران را اثبات می‌کند. از سوی دیگر یکی از دلایلی که اقدام نظامی علیه ایران را به تأخیر انداخته است به نظر می‌رسد زمینه‌چینی برای ایجاد آشوب‌های خیابانی در ایران بوده است. رژیم صهیونیستی بعد از شکست سناریوی آشوب در مرحله پیش از اقدام نظامی احتمالاً این راهبرد را همچنان دنبال خواهد کرد. این بار با اقدام نظامی و کشتار غیرنظامیان و امیدواری به ایجاد نارضایتی نسبت به شرایط امنیتی کشور. 

حرکت روی شابلون غزه

رژیم صهیونیستی با بهره‌گیری از یک الگوی تکراری و هدفمند، با اقدامات نظامی گسترده و کشتار غیرنظامیان، به‌ویژه کودکان، در پی ایجاد فضای ناامنی و نارضایتی عمومی است. این رژیم با استفاده از خشونت سیستماتیک، سعی دارد پروژه‌ای را پیش ببرد که به التهابات اجتماعی و بی‌ثباتی داخلی منجر شود. از سوی دیگر، صهیونیست‌ها تلاش می‌کنند با متهم کردن مردم به عدم همراهی با سیاست‌های آمریکا و اسرائیل، توجیه رسانه‌ای برای ادامه جنایات خود علیه غیرنظامیان ایجاد کنند. این سناریو که پیش‌تر در غزه آزمایش شده، نه‌تنها در آن منطقه ناکام مانده، بلکه موجی از اعتراضات جهانی علیه جنایات اسرائیل و حمایت‌های بی‌چون‌وچرای دولت‌های غربی به راه انداخته است.

این الگوی رفتاری رژیم صهیونیستی در هدف قرار دادن غیرنظامیان، مراحل مشخصی را طی می‌کند. اندرو فوگل، چهره آمریکایی آشنا با زبان فارسی، در توییتی به این الگو اشاره کرده و می‌نویسد: «این‌ها با ادعای «غیرنظامی نمی‌زنیم» شروع می‌کنند، سپس به بهانه «تقصیر رژیم است که از سپر انسانی استفاده می‌کند» پیش ‌می‌روند و درنهایت به این نتیجه می‌رسند که «مردم حقشان بود که نظام را براندازی نکردند.» او تأکید می‌کند که این مراحل اکنون ممکن است با سرعتی بی‌سابقه طی شود. این اظهارات نشان‌دهنده یک راهبرد حساب‌شده است که در آن رژیم صهیونیستی ابتدا با انکار هدف قرار دادن غیرنظامیان، سعی در تبرئه خود دارد، اما به‌تدریج با تغییر روایت، مسئولیت جنایات را به گردن قربانیان می‌اندازد. این استراتژی با هدف مشروعیت‌زدایی از مقاومت مردمی و توجیه خشونت علیه غیرنظامیان طراحی شده است.

با این حال، تجربه غزه نشان داده که این توجیهات نه‌تنها در جلب حمایت بین‌المللی موفق نبوده، بلکه خشم جهانی را برانگیخته است. اعتراضات گسترده در شهر‌های مختلف جهان، از واشنگتن تا لندن و از قاهره تا توکیو، گواهی بر این مدعاست. دانشجویان، فعالان حقوق بشر و حتی سیاستمداران در کشور‌های مختلف به خیابان‌ها آمده‌اند تا حمایت خود را از مردم فلسطین و محکومیت جنایات اسرائیل اعلام کنند. رژیم صهیونیستی با این اقدامات نه‌تنها در غزه، بلکه در هر منطقه‌ای که این الگو را پیاده می‌کند، به دنبال ایجاد شکاف بین مردم و حاکمیت است. با این حال، افزایش آگاهی جهانی و گسترش دسترسی به اطلاعات از طریق شبکه‌های اجتماعی، این رژیم را در تنگنای بی‌سابقه‌ای قرار داده است. افکار عمومی جهان دیگر فریب روایت‌های جعلی را نمی‌خورد و هر روز بر تعداد کسانی که علیه ظلم و جنایت صهیونیستی موضع می‌گیرند، افزوده می‌شود. این واقعیت نشان می‌دهد که شابلون غزه، نه‌تنها در دستیابی به اهدافش ناکام مانده، بلکه به عاملی برای اتحاد جهانی علیه سیاست‌های اسرائیل و حامیانش تبدیل شده است. 

منبع: فرهیختگان