بازگشت بی‌سر و صدا؛ صلاح و شروع آشتی در آنفیلد

به گزارش صبح فوتبالی :

محمد صلاح و لیورپول در هفته‌ای پرحاشیه، تصویری متفاوت از یک بحران فوتبالی به نمایش گذاشتند؛ هفته‌ای که با کنار رفتن حواشی و تمرکز بر شرافت فردی این ستاره مصری در آنفیلد به پایان رسید. بازگشت صلاح به میدان، بیش از آنکه یک اتفاق فنی باشد، تلاشی آرام و تدریجی برای ترمیم رابطه با هواداران و کاهش تنش‌ها پس از آتش‌بس نسبی با آرنه اشلوت بود؛ آتش‌بسی که هنوز کامل نشده است.

در هفت روز گذشته اتفاقات زیادی رخ داد، اما یک نکته ثابت ماند: صلاح همچنان بازی‌های لیگ برتر را از روی نیمکت آغاز می‌کند. با این حال، او برای اثرگذاری در زمین معمولاً زمان زیادی نیاز ندارد. در دیدار مقابل برایتون، پس از ۷۵ دقیقه حضور در میدان، یک پاس گل ثبت کرد؛ مسابقه‌ای که عطش گلزنی در چهره‌اش کاملاً مشهود بود. این نمایش شاید نشانه‌ای از پایان بحران باشد، اما بیشتر به شروع یک عذرخواهی خاموش شباهت داشت؛ روندی که احتمالاً پس از جام ملت‌های آفریقا ادامه پیدا خواهد کرد تا هر دو طرف فرصت نفس کشیدن داشته باشند.

پس از خط خوردن از سفر به دیدار با اینتر و حواشی سنگین بعد از بازی با لیدز، صلاح دوباره به فهرست لیورپول بازگشت. موج انتقادها از هر سو او را دربر گرفت و در این میان، هواداران لیورپول با تردیدی جدی روبه‌رو شدند؛ اینکه آیا این روزها آخرین فرصت تماشای صلاح با پیراهن قرمز از نزدیک است یا نه.

در آنفیلد، تصویر صلاح همچنان همه‌جا دیده می‌شود؛ روی بنرها و نقاشی‌های دیواری، حتی با تاجی بر سر. در شهری که چندان با مفهوم سلطنت میانه‌ای ندارد، فقط قهرمانان فوتبال شایسته چنین جایگاهی هستند. با این حال، هواداران لیورپول همواره یک خط قرمز دارند: هیچ‌کس نباید خودش را بالاتر از تیم بداند. برخی با این نگرانی به تصویر او نگاه می‌کردند که اگر اوضاع بدتر شود، قهرمان امروز شاید فردا جای خود را به نامی دیگر بدهد.

صلاح در بازگشت به آنفیلد، بدون نمایش‌های پرزرق‌وبرق وارد زمین شد اما استقبال هواداران گرم‌تر از حد انتظار بود. شعار معروف «محمد صلاح، از کناره بدو!» خیلی زود در ورزشگاه پیچید و او بلافاصله نشان داد که می‌تواند تأثیرگذار باشد. هرچند گل نزد، اما انرژی، خشم کنترل‌شده و انگیزه‌اش برای اثبات خود، بخشی از لیورپولِ آشنا را زنده کرد.

روزنامه تایمز درباره این بازگشت نوشت: «اگر این یک خداحافظی بود، خداحافظی‌ای محترمانه و متواضعانه بود؛ پاسخی آرام به هیاهوها. شاید گل پایانی در کار نبود، اما اینکه این فصل از داستان صلاح با یک پاس گل بسته شود، کاملاً برازنده بود؛ نشانی از فوتبال تیمی که همیشه بخش مهمی از هویت او بوده است.»